ПЯЧОРА ДЫПКЛОФ
Матэрыял з Вікіпедыі - вольнай энцыклапедыі
Пячора Дыпклоф, афрыкаанс Diepkloof - скалістая пячора ў Заходняй Капскай правінцыі, ПАР.
Тут выяўлены адны з найстаражытных сімвалічных малюнкаў - арнамент у выглядзе паралельных і спараваных ліній, выразаны на шкарлупіне яйкаў страуса.
Усяго знойдзены фрагменты да 25 розных шкарлупін, кожная памерам не больш за 2-3 см, аднак некаторыя фрагменты складаюцца адзін з адным, утворачы буйнейшыя, у 4-8 см.
Малюнкі датуюцца 60000 гадоў назад.[1][2][3] Вядомыя і больш раннія малюнкі на шкарлупіне страусавых яйкаў, знойдзеныя ў пячоры Бломбас і датаваныя каля 75000 гадоў назад. Страусавыя яйкі выкарыстоўваліся як ёмістасці для вады.[3]
Апісанне
Пячора знаходзіцца прыкладна ў 17 км ад узбярэжжа Атлантычнага акіяна на паўзасушлівай тэрыторыі каля г. Ілендс-Бей прыкладна ў 150 км да поўначы ад Кейптаўна.[2]
Яна размешчана ў кварцытавым пяшчаніку на астанцэ над ракой Ферларэнфлей (Verlorenvlei).
У пячоры выяўлена "найболей поўная і бесперапынная храналагічная паслядоўнасць дадзеных канца сярэдняга палеаліту ў паўднёвай Афрыцы"[1], якая ахоплівае перыяды дастылбейскі, стылбейскі, ховісанс-порцкі, і пост-ховісанс-порцкай індустрыі (каля 130 - 45 тыс. гадоў назад).
Пячора складае каля 25 м у шырыню і 15 м у глыбіню. Даследаванні абапіраюцца на знаходкі ў траншэі, выкапанай у пячоры, памерам 16 м у папярочніку і 3,6 м у глыбіню.
Знаходкі складаюцца са спаленых і неспаленых арганічных рэштак і попелу, якія адбываюцца з агменяў, паліц попелу і спаленых подсцілак для сну.[1]
Пячору ўпершыню раскапалі ў 1973 г. Джон Паркінгтон і Седрык Паггенпуль.[4] З 1999 г. сістэматычнае даследаванне пячоры праводзіцца ў супрацоўніцтве паміж факультэтам археалогіі Кейптаўнскага універсітэта і Інстытутам прагісторыі і геалогіі чацвярцічнага перыяду Бардоскага ўніверсітэта.[2]
Мясцовая флора
Захаванне арганічнага матэрыялу - драўніны, травы, насення, пладоў і інш. лічыцца "вылучным".[2]
Рэшткі пылка дазваляюць ідэнтыфікаваць мясцовых жывёл і расліны. У ховісанс-порцкі перыяд расліннасць была галоўным чынам хмызняковага тыпу (у наш час захавалася галоўным чынам у горных цяснінах і ярах), прадстаўленая такімі відамі, як хурма, касіна, майтэнус, сумах і Hartogiella schinoides.
Сярод горна-афрыканскіх дрэў прадстаўлены, у прыватнасці, фікус, кіггеларыя, падакарп падоўжаны і афрыканскі каркас.
Адгэтуль відаць, што ў палеаліце мясцовая расліннасць была больш разнастайнай, чым у наш час.[1]
Рэшткі жывёл
Сярод знойдзеных у пячоры жывёльных рэштак - косці млекаспажыўцоў, чарапах, рэшткі малюскаў, якія жывуць у прыліўных зонах.
Большасць костак у пячоры прыналежаць капскаму даману, зайцу, капскаму землякопу, дробным парнакапытным - "каменнаму казлу" і "шэраму казлу".
Таксама выяўлены рэшткі жывёл, якія пражываюць у скалістай мясцовасці, у тым ліку скалістага казла і шэрай антылопы.
Пра наяўнасць у гэтай мясцовасці сенажацяў сведчаць рэшткі зебры, гну і вінтарогай антылопы. Гіпапатам і паўднёвы трысняговы казёл жылі ўздоўж найблізкай ракі.
Мяркуецца, што ў старажытнасці марское ўзбярэжжа размяшчалася бліжэй да пячоры, паколькі ў ёй таксама знойдзены рэшткі чорнага малюска, гранітных малюскаў-прыліпаў і капскага марскога коціка.
У той жа час, нягледзячы на знаходкі шкарлупіны яйкаў страуса, косці страуса ў пячоры не знойдзены.[1]
Касцяныя рэшткі чарапах галоўным чынам прыналежаць кіпцюрастай чарапасе, да цяперашняга часу распаўсюджанай на дадзенай тэрыторыі. Цікава, што сучасныя чарапахі - нашмат буйней сваіх суродзічаў эпохі позняга палеаліту.[1]
Нататкі 1. 1 2 3 4 5 6 Texier PJ, Porraz G, Parkington J, Rigaud JP, Poggenpoel C, Miller C, Tribolo C, Cartwright C, Coudenneau A, Klein R, Steele T, Verna C. (2010). «A Howiesons Poort tradition of engraving ostrich eggshell containers dated to 60,000 years ago at Diepkloof Rock Shelter, South Africa». Proceedings of the National Acadademy of Science U S A. DOI:10.1073/pnas.0913047107 PMID 20194764 2. 1 2 3 4 Tribolo, C. Mercier, N., Valladas, H. Joron J.L., Guibert P., Lefrais Y., Selo M., Texier P.-J., Rigaud J.-Ph., Porraz G., Poggenpoel C., Parkington J., Texier J.-P., Lenoble A.. (2009) «Thermoluminescence dating of a Stillbay-Howiesons Poort sequence at Diepkloof Rock Shelter (Western Cape, South Africa)». Journal of Archaeological Science, 36: 730—739. DOI:10.1016/j.jas.2008.10.018 3. 1 2 Amos, J. (2010). Etched ostrich eggs illustrate human sophistication. BBC News 4. Parkington, J., Poggenpoel, C. (1987). «Diepkloof Rock Shelter». In: Parkington, J., Hall, M. (Eds.), Papers in Prehistory of the Western Cape, South Africa, vol. 332. BAR International, pp. 269—293. ISBN 9780860544258 Спасылкі • Вишняцкий Леонид Борисович. Культурная динамика в середине позднего плейстоцена и переход к верхнему палеолиту • К. Вонг. На заре современного разума // «В мире науки», Киев, 2005, № 9, с. 60-69. • Engraved Ostrich Eggshell Fragments Reveal 60,000-Year-Old Graphic Design Tradition • South Africa — Diepkloof Project • Diepkloof Project --The Archaeological site and its history
Крыніца — «http://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%9F%D0%B5%D1%89%D0%B5%D1%80%D0%B0_%D0%94%D0%B8%D0%BF%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D1%84&oldid=28979307»