ГЕРАДОТАВЫ НЕЎРЫ 

ГАПЛАГРУПА E1b1b1c1 (Y-ДНК)

Тып Y-ДНК

Меркаваная дата з'яўлення пачатак неаліту

Меркаванае месца з'яўлення Левант, паўднёвы ўсход Малой Азіі

Продак E1b1b1c

Нашчадкі E1b1b1c1a, E1b1b1c1b

Характарыстыка мутацый M34 E1b1b1c1 (M34) - падгрупа на дрэве гаплагрупы E1b1b1c (M123).

Месца і час зараджэння

Прарадзіму гаплагрупы змяшчаюць у адносна невялікую вобласць Блізкага Усходу, якая ахоплівае паўднёвы усход Малой Азіі і прылеглую частку Леванта (Сірыю і Палестыну) [1], так як тут з найвышэйшай разнастайнасцю прадстаўлена як сама гаплагрупа, так і ўсе яе вядомыя субклады - E1b1b1c1a* (M84), E1b1b1c1a1* (M136) і E1b1b1c1b* (M290)[2] [3] [4] [5] [6], што можа быць вынікам працяглай прысутнасці. Акрамя Усходняга Міжземнамор'я, гаплагрупа выяўлена ў рэгіёнах еўрапейскага Міжземнамор'я, на Брытанскіх выспах[7] [8] [9] [10] [11], а таксама на Аравійскім паўвостраве, але з адносна невысокай разнастайнасцю[12] [13]. Разлік па методыцы[14] паказвае, што ўзрост найблізкага агульнага продка ўсіх вядомых сучасных носьбітаў E1b1b1c1* складае не меней 7000 гадоў[15], што мяркуе прысутнасць дадзенай гаплагрупы ў народаў заходняй часткі Пярэдняй Азіі не пазней V тыс. да н. э.

Меркаваная прарадзіма субклада M34

Кластарызацыя. Гісторыя рассялення

Паводле класіфікацыі Haplozone E3b Project, усе вядомыя на сёння гаплатыпы E1b1b1c1* вылучаюцца ў кластары.

1. Кластар Час узнікнення[16] Характэрныя маркеры Этнічны склад

2. E1b1b1c1*-A 3500 гадоў назад DYS393=14/15, DYS390=23, DYS19=13/14/15 Немцы, іспанцы

3. E1b1b1c1*-B 500 гадоў назад Арабы краін Персідскага заліва і Паўночнай Афрыкі

4. E1b1b1c1*-C 700 гадоў назад DYS393=14, DYS389=13/28, DYS448=19, DYS460=10, GATAH4=11, YCAII=19/22 Жыхары Брытанскіх выспаў (ангельцы, валійцы, шатландцы, ірландцы)

5. E1b1b1c1*-D1 1000 гадоў назад DYS393=14, DYS390=25, DYS19=13, DYS391=9, DYS447<=23, DYS460=10, GATAH4=10, YCAII=19/19, DYS576=12 ці 13 Габрэі

6. E1b1b1c1*-D2 3800 гадоў назад Еўрапейцы (грэкі, італьянцы, іспанцы, французы, немцы, ангельцы), арабы Леванта, туркі, армяне

Існуе асобная катэгорыя гаплатыпаў E1b1b1c1-Misc, якія не адносяцца ні да аднаго з пералічаных кластараў. Такія гаплатыпы выяўлены ў тых жа рэгіёнах, дзе і кластары - Блізкі Усход, Еўропа. E1b1b1c1 у этнагенезе народаў Пярэдняй Азіі і Еўропы V тыс. да н. э. Час зараджэння гаплагрупы (V тыс. да н. э.) даводзіцца на росквіт халафскай культуры. Вядомы колавыя вазы, прылады і вырабы з медзі і свінцу

III-II тыс. да н. э.

Ва III-II тыс. да н. э. на тэрыторыі Леванта і Паўднёва-усходняй Анатолі былі распаўсюджаны семіцкія, індаеўрапейскія і хурыцкія мовы. Меркавана, у паказаны перыяд носьбітамі гаплагрупы E1b1b1c1 маглі быць наступныя народы[17]:

1. Паўночна-заходнія семіты

 Паўночна-заходнія семіты - народы, якія гаварылі на мовах ханаанейскай і арамейскай падгруп: амарэйскай, угарыцкай, старажытнаханаанейскай, фінікійскай, маавіцкай мовах і на арамейскіх дыялектах. Пасля ўварвання ў Ханаан старажытных габрэяў частка мясцовага дагабрэйскага насельніцтва была звернутая ў юдаізм і стала часткай габрэйскага народа.

2. Хеты, мітанійскія арыі, армяне

З народаў індаеўрапейскай сям'і ў разгляданым арэале ў III-II тыс. да н. э. былі прадстаўлены хеты, а таксама мітанійскія арыі і армяне. Пры дапушчэнні прарадзімы агульнаіндаеўрапейскай мовы ў Паўночнай Сірыі[18], утварэнне "еўрапейскіх" кластараў E1b1b1c1-D2 і E1b1b1c1-A каля 4000 гадоў назад можна звязаць з міграцыяй носьбітаў пратагрэчэскага і "старажытнабалканскіх" дыялектаў з Малой Азіі на Балканы.

3 Хурыты

Хурыцкае насельніцтва пражывала ў шэрагу раёнаў Паўночнай Сірыі і Паўднёва-усходняй Анатолі, а таксама ў шэрагу гарадоў-дзяржаў ад Палестыны да Месапатаміі. Верагодна, з'яўленне самастойнай галіны E1b1b1c1 у Закаўказзі[19] [20] злучана з міграцыяй носьбітаў моў усходне-каўказскай сям'і ў IV тыс. да н. э. з Пярэдняй Азіі.

Эпоха арабскіх заваёў (VII ст. н. э.) і пазней

З распаўсюдам ісламу ў VII ст. пачаліся арабскія заваёвы, у выніку чаго насельніцтва Леванта, якое гаварыла да таго моманту на блізкіх арабскаму семіцкіх мовах, параўнальна хутка цалкам арабізавалася). Насельніцтва Паўночнай Сірыі і паўднёвы усход Малой Азіі пасля перайшло на курдскую і турэцкую мовы.

Антрапалагічны тып

Па сваім антрапалагічным тыпе як старажытнае, так і сучаснае насельніцтва Леванта і Малой Азіі ставіцца да арменоіднага варыянту інда-міжземнаморскай расы, вядомаму яшчэ па старажытных помніках Пярэдняй Азіі[21].

Крыніца — «http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%BF%D0%BF%D0%B0_E1b1b1c1_(Y-%D0%94%D0%9D%D0%9A)»