ГЕРАДОТАВЫ НЕЎРЫ 

ПОЛІФУНКЦЫЯНАЛЬНАСЦЬ, МОВА

З пляцоўкі Вікіпедыя.

ПОЛIФУНКЦЫЯНАЛЬНАСЦЬ мовы, ПОЛІВАЛЕНТНАСЦЬ[1] мовы, здольнасць мовы выконваць функцыі ў розных сферах дзейнасці, адна з найбольш істотных рыс, якімі літаратурная мова адрозніваецца ад іншых адгалінаванняў нацыянальнай мовы, абмежаваных тэрытарыяльна або функцыянальна (дыялекты, прафесіянальныя гаворкі, прастамоўе, жаргоны)[2].

Зноскі:

1. Паводле тэрміналогіі В. У. Вінаградава.

2. Сучасная беларуская мова: Уводзіны. Фанетыка. Фаналогія. Арфаэпія. Графіка. Арфаграфія. Лексікалогія. Фразеалогія. Фразеаграфія: Вучэб. дапам. / Я. М. Камароўскі, В. П. Красней, У. М. Лазоўскі і інш. — 2-е выд., дапрац. і дап. — Мн. : Выш. шк., 1995. — 334 с. ISBN 985-06-0075-6. С.7.

Крыніца: http://be.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D1%96%D1%84%D1%83%D0%BD%D0%BA%D1%86%D1%8B%D1%8F%D0%BD%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%B0%D1%81%D1%86%D1%8C,_%D0%BC%D0%BE%D0%B2%D0%B0