Асветніцка-адукацыйны сайт пра беларусаў |
ГЕРАДОТАВЫ НЕЎРЫ |
ЛІЦЬВІНЫ-БЕЛАРУСЫ |
|
АБЯРЭГІ Ў ДАРОГУ
Каб у дарозе абараніць сябе, сваіх родных, хатнюю жывёлу, у народзе існавала вялікая колькасць магічных дзеянняў, замоў і абярэгаў. -Часцей за ўсё абярэгамі на вяселлі ці ў час хрэсьбіннага абраду выступалі чацвярговая соль і хлеб, жыта (увогуле зерне збожжавых культур), асвячоная вада: «У якую б дарогу ні ішоў чалавек, трэба браць з сабой акраец хлеба і дроб солі, то не трапяцца шкодныя прыгоды». -Моцным абярэгам у дарозе лічылі мак, асвечаны на Спаса-Макавея. -Перад далёкай дарогай чалавек жадаў атрымаць падтрымку сакральнага месца ў хаце – стала, тройчы пацалаваўшы яго. Стол цалавалі і пасля вяртання дадому. Перад тым як адправіць маладых у храм, бацька нявесты тройчы па сонцы абводзіў іх вакол стала. -Дарога ў сімвалічным плане дзяліла прастору на дзве паловы: правая была для людзей і Боскага пачатку, левая -- для звяроў і таго свету. ----Таму, каб засцерагчы сябе пры сустрэчы з людзьмі ці жывёламі, неабходна было перайсці на правы бок і сказаць: «Я іду сваёй дарогаю, а ты -- сваёй». -Ідучы ў далёкую дарогу, з сабой бралі жменю роднай зямлі, якая будзе «сцерагчы, дапамагаць» у цяжкія моманты. Пры гэтым казалі так: «Радзімая хата, радзімая зямля, зберагайце раба Божага (імя) на шляхах-дарогах». -Арэх-спарыш заўсёды лічыўся надзейным ахоўнікам у дарозе. -Абярэгам у дарогу было і адзенне, апранутае на левы бок. -Белы гарлачык у некаторых рэгіёнах носіць назву «адалень-трава» (рус.). У купальскую ноч яе збіралі па сажалках і затоках, каб у неабходным выпадку ўзяць з сабой у дарогу як надзейны сродак ад розных бедаў і няшчасцяў. -У час вяселля перад маладымі мялі дарогу, а венік выкідалі далёка ад хаты. Лічылася, калі на дарозе былі закапаны рэчы, накіраваныя на разлуку маладых, венік возьме на сябе гэту інфармацыю. -«Каб маладых не зачаравалі ў дарозе, як яны едуць да вянца, то як толькі яны выязджаюць з двара, то ў варотах кладуць салому і запальваюць яе ды пераязджаюць цераз той агонь. Тым яны ўжэ гартуюцца і не баяцца ніякіх чараў. А заўжды знойдуцца такія ліхія людзі, што наробяць усялякіх псотаў. Больш усяго яны там, дзе вельмі глыбокія каляіны, кладуць у іх дзяркач. От, калі маладыя, не пераязджаючы цераз агонь, да ўз’едуць на дзяркач, то ўсё, што ўдзеена, пэўна збудзецца». Автор: «Народная газета». http://www.belarustime.ru/belarus/nativeword/e7d33d8d71397044.html |
|
Асветніцка-адукацыйны сайт |
Сайт адкрыты грамадскай арганізацыяй "Звяз беларусаў Нямеччыны" |
© wawkalaki |